ทุเรียน มุมที่ถูกมอง บทที่2 - ทุเรียน มุมที่ถูกมอง บทที่2 นิยาย ทุเรียน มุมที่ถูกมอง บทที่2 : Dek-D.com - Writer
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง
  • มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ทุเรียน มุมที่ถูกมอง บทที่2

    เรื่องราวที่แปลกประหลาดของครอบครัวประหลาดและธุระกิจที่ครอบครัวนี้สร้างขึ้น

    ผู้เข้าชมรวม

    50

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    50

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  12 ก.ย. 67 / 15:42 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ



    ข้อมูลเบื้องต้น

    บทที่ 2
    เนื้อ
              ตอนนี้เวลา 16.00 น. แก้วพึงเลิกเรียนกำลังเดินทางกลับบ้านพร้อมเพื่อนของแก้ว ชื่อนีญ่าเพื่อนของแก้วเขาเชื่อเรื่องลึกลับเป็นอย่างมากและความบังเอิญก็คือครอบครัวของแก้ว เป็นร่างทรง นีญ่าพูด “แก้วแม่เธอจะรักษาเราได้จริงๆใช่ไหม” แก้วตอบ “รักษาได้สิแม่ของเราเป็นร่างทรงมาหลายปีแล้วนะ ทุกคนคงสงสัยนะคะ ว่าทำไมนีญ่าถึงยอมตามมาด้วย งั่นย้อนกลับไปเมื่อวานก่อน
    วันนั้นแก้วไปเรียนตามปกติและตอนที่กำลังนั่งทำงานอยู่ตอนนั้น เพื่อนของนีญ่าพูด “นีญ่าไม่สบายหรือป่าวเห็นนอนทั้งวันเลย” นีญ่าตอบด้วยสีหน้าที่ไม่สดใส “เราไม่สบายนิดหน่อยพึงกินยาเข้าไปคงเพลียนยาหละเราขอพักหน่อยนะ” เพื่อนของนีญ่าไม่ได้ตอบกลับอะไรได้แต่ลูบหัวของนีญ่าด้วยความสงสาร ทำให้ฉันคิดอะไรดีๆขึ้นมาได้และนี้คือจุดเริ่มต้นของมิตรภาพของแก้วกับนีญ่า
              ตอนนั้นเป็นวิชาวิทยาศาสตร์เราได้ทำงานคู่กับนีญ่าจากการสุ่มรายชื่อของอาจารย์ ทำให้เราได้คุยกับนีญ่าเป็นครั้งแรก “สวัสดีนีญ่าเราแก้วนะ” นีญ่ามองหน้าแก้วแต่ด้วยอาการป่วยทำให้ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาแต่หลังจากนั้นไม่นานนีญ่าก็พูดขึ้นมา “แก้วเราฝากงานครั้งนี้หน่อยนะเรารู้สึกไม่สบายจริงๆ ปวดไปทั้งตัวเลยไม่รู้เป็นอะไร” แก้วตอบกลับ “ได้สิเดียวเราทำให้เอง นีญ่าก็นอนพักผ่อนก่อนนะเพื่อจะดีขึ้น” นีญ่าก้มหน้าแล้วยิ้มให้แล้วตอบกลับว่า “ขอบใจนะ” หลังจากนั้นแก้วก็ทำงานคู่และพยายามนั่งบังนีญ่าไปด้วย จนถึงเวลาเลิกเรียนกลุ่มแก้วกับนีญ่าทำช้าสุดทำให้กลับบ้านช้าจนเหลือกันแค่ 2 คน  จึงเลือกที่จะกลับบ้านด้วยกันเราเลยถามนีญ่าไปว่า “นีญ่าเป็นยังไงบ้างอาการดีขึ้นไหม” นีญ่าตอบกลับด้วยสีหน้าไม่ดีนัก “ยังเลย รู้สึกเหมือนเดิมเลย” เราเลยถามนีญ่าไปว่า “นีญ่าเชื่อเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นไหม” นีญ่าตอบกลับพร้อมทำสีหน้าตกใจพร้อมแปลกใจ “ห้ะ!!! หมายถึงผีอะไรแบบนี้หรอ” แก้วตอบ “ใช่ แต่อีกประเภทนึงนะ” นีญ่าตอบ “เราไม่เชื่ออะมันเลอะเทอะมากเลย ถ้ามีอะไรแบบนั้นอยู่จริงโลกนี้คงวุ่นวาย” แก้วตอบ “อยากลองดูไหมละ ว่าของจริงเป็นยังไง เพื่อจะรักษานีญ่าได้ด้วย แม่เราเป็นร่างทรง” นีญ่าตอบกลับด้วยสีหน้าแปลกใจ “ได้สิ ถ้าแก้วพูดขนาดนั้น เดียวลองไปดูก็ได้ไม่เสียหายอยู่แล้ว” ด้วยความที่ว่าแม่ของนีญ่ามีอาการป่วยที่รักษาไม่ได้ทำให้นีญ่าอยากลองไปปรึกษากับแม่ของแก้วดู หลังจากสิ้นเสียงของนีญ่า แก้วก็พานีญ่ากลับบ้านจนถึงหน้าบ้าน นีญ่าพูดขึ้นมา “นี่บ้านแก้วหรอ บรรยากาศน่ากลัวอยู่นะ” แก้วตอบกลับพร้อมยิ้มอ่อนๆ “ก็นี้สำนักร่างทรง บรรยากาศแบบนี้ก็ไม่แปลกหรอก” หลังจากนั้นแก้วก็เดินนำเข้าบ้านและเปิดประตูเข้าไป บรรยากาศภายในห้องนั้น มีคนอยู่หน้าประตู 2 คน และคนมารอร่างทรงอีก 3 คน และมีคนกำลังทำพิธีอยู่โดยมีลูกศิษย์ 2 คนช่วยกันจับคนละข้าง และกำลังร้องโว้ยวายด้วยความเจ็บปวด จนนีญ่าสะกิดพร้อมถามว่า “แก้วมันปลอดภัยใช่ไหม เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ” แก้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ปลอดภัยสิ แม่เรากำลังรักษาคนนะ จะอันตรายได้ไง” สิ้นเสียงนั้นนีญ่าก็มีสีหน้าดูดีขึ้น เราทั้งคู่เลือกจะนั่งดูการรักษาอาการก่อนเพื่อตัดสินใจว่าจะรักษาไหม ท่าทางของร่่างทรงซึ่งเป็นแม่ของแก้ว ท่านมีชื่อว่าเก้า ท่านเป็นร่างทรงว่ามาหลายปี โดยการรักษาที่นีญ่าได้เห็นนี่คือ การรดน้ำมนต์พร้อมท่องบทสวดถ้าอาการยังไม่ดีขึ้นจะเริ่มใช้น้ำตาเทียนหยดใส่ตามร่างกายพร้อมท่องบทสวดไปด้วยตลอดการทำวิถี จนอาการเริ่มดีขึ้นร่างทรงก็เริ่มให้น้ำมนต์ดื่มและใส่ขวดกลับไปให้ดื่มเพื่อให้อาการคงที หลังจากเห็นเหตุการณ์สีหน้าของนีญ่าก็เต็มไปด้วยความแปลกใจและตกใจไปพร้อมกัน แก้วจึงถามนีญ่าว่า “เป็นยังไงละนีญ่าตกใจเลยใช่ไหมละ โลกอีกมุมนึง” นีญ่าตอบแบบอึ้งๆ “อือ ไม่น่าเชื่อเลย ในประเทศของเรามีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ” หลังจากนั้นเราก็นั่งรอจนการรักษาเสร็จสิ้นแม่จึงถามว่า “ไม่สบายใจ สบายกายมาใช่ไหมละ” นีญ่าจับมือแก้วแล้วพาแก้วออกมาจากบ้าน “แก้วเราขอกลับไปคิดที่บ้านก่อนนะเรื่องนี้มันไม่น่าเชื่อเกินไป เราขอเวลาหน่อยนะ” นีญ่าก็รีบวิ่งออกจากบ้านไปอย่างไว หลังจากนั้นแก้วก็ยิ้มที่มุมปากพร้อมหัวเราะดังลั่นซอย “ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ เป็นไปตามแผนเลยนะคะแม่แสดงเนียนมาก” แม่ตอบพร้อมหัวเราะสะใจกับคำพูดของลูก “มันแน่อยู่แล้วแก้ว คนไทยมันเชื่อเรื่องแบบนี้จะตาย ความจริงมันไม่ได้เป็นอะไรกันหรอกคงเป็นอาการวิตกไปเอง” แก้วและเก้าที่กำลังเดินเข้าไปในบ้านมีกลุ่มคนจำนวนนึงเดินออกมาพร้อมพูดว่า “เก้าโอนเงินมาในบัญชีเดิมละ อย่าช้าไม่งั่นเธอถูกแฉแน่” เก้าตอบพร้อมสีหน้าไม่พอใจ “เออรู้แล้วน่ารีบกลับไปเถอะ” คนกลุ่มนั้นยิ้มพร้อมเดินออกไปจากบ้าน “ฉันว่าแล้วเรื่องนี้มันมีอะไรแปลกๆจริงๆด้วย”เสียงนี้พาแม่ลูกคู่นี้ตกใจและช็อคไปตามๆกันเพราะนั้นคือเสียงของนีญ่า แก้วตอบกลับแบบเสียงสั่น “อ้าวนีญ่าลืมของหรอ มันไม่ใช่ตามที่เธอนะ” นีญ่าตอบพร้อมน้ำเสียงโกรธเคืองที่โดนบ้านนี้หลอก “เลิกแสดงได้แล้ว ความจริงฉันได้เห็นเองกับตาได้ยินจากหูคู่นี้แล้ว” หลังจากสิ้นเสียงนั้นของนีญ่าผู้เป็นแม่ได้แก้เกมด้วยการพูดว่า “แล้วจะทำยังไงต่อไปละนีญ่า จะเอาไปบอกใครหรอ ต่อให้เธอจะแฉครอบครัวเราไปเธอจะได้อะไรหรอ นอกจากความสะใจ อย่าบอกนะว่าเธอคนดีต้องการช่วยผู้คน” นีญ่ายิ้มและได้ตอบกลับไปว่า “สมที่เป็นแม่หมออ่านใจคนขาดจริงๆ จากที่เห็นว่าหนูไม่ได้ถ่ายคลิปหรืออัดเสียงไว้เลย คุณแม่คงรู้สินะคะ ว่าหนูต้องการอะไร” เก้าตอบกลับ “เธอต้องการอะไรนีญ่า พูดกันมาตรงๆ” นีญ่ายิ้มพร้อมตอบกลับ “คุณแม่ก็น่าจะพอคาดเดาได้ ความเป็นหุ้นส่วนกับธุระกิจร่างทรงของแม่ยังไงละ” เก้าหัวเราะกับความบ้าของนีญ่าที่ไม่ได้คิดว่าเด็กวัยนี้จะกล้าทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ “ได้สิ มาเถอะมาหลอกคนให้สะใจกันไปเลย” หลังจากนั้นทั้ง 3 คนก็วางแผนและต้มตุ๋นคนต่อไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไป 1 เดือนเต็ม
               “วันนี้จะเอายังไงละนีญ่า”  เสียงนีญ่าตอบกลับ “เป้าหมายของพวกเราในวันนี้คือคนที่นั่งข้างฉันยังไงละ แจง” แก้วตกใจที่ได้ยินคำพูดนั้นออกจากปากนีญ่าผู้เป็นเพื่อน ทำให้รู้อีกเรื่องว่าผู้หญิงคนนี้น่ากลัวขนาดไหน “แจงเป็นยังไงบ้าง” นีญ่าถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง “ฉันรู้สึกแย่มากๆเลยกินอะไรไม่ได้มาหลายวันแล้ว รู้สึกเหมือนมีอะไรตามมาเลย” เสียงแจงเต็มไปด้วยความกลัว “ถ้าแจงไม่สบายใจลองไปหาแม่ของแก้วดูไหมละ เพื่อท่านจะพอทำให้สบายใจขึ้นได้” หลังจากได้ยินคำพูดนั้นของนีญ่า แจงก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป พร้อมถามแก้วว่า “เราไปได้ไหมแก้ว” แก้วได้แต่ตอบไปว่า “ได…ได้สิ” รอจนถึงเวลาเลิกเรียนทั้ง 3 คนก็กลับบ้านพร้อมกันเพื่อไปหาแม่ของแก้ว “แม่คะ ช่วยดูเพื่อนหนูให้หน่อยไม่รู้โดนอะไรเข้า” สิ้นเสียงนั้นเก้าที่เป็นร่างทรงเรียกแจงเข้าไปมาใกล้ๆเพื่อที่จะดูอาการ แต่หลังจากเดินเข้ามาหาเพียงไม่กี่นาทีอยู่ดีๆแจงก็มีอาการร้องโว้ยวาย เจ็บปวดทรมาณทำให้ลูกศิษย์ของร่างทรงต่างช่วยกันจับแขนทั้ง 2 ข้างของแจงไว้ร่างทรงจึงเริ่มทำพิธีการ จนถึงช่วงการใช้น้ำตาเทียนหยดใส่อาการของแจงก็นิ่งลง แต่ทว่าหลังจากนั้นไม่นานไฟของบ้านร่างทรงก็ดับลง แล้วก็กลับมาติดไปมาอยู่ 2 – 3 ครั้ง พาเพื่อนไปพักก่อนคงจะเหนื่อย นีญ่าสงสัยจึงเดินเข้าไปถามว่า “นี้มันเกิดอะไรขึ้นคุณแม่ทำไมอาการของแจงถึงเป็นแบบนี้ละ” “กรื้ดดดดกด” เสียงของแก้วร้องโว้ยวายออกมาจากห้อง “ทุกคนเข้ามาในห้องเร็ว” หลังจากสิ้นเสียงนั้นแก้วนีญ่าทั้ง 2 คนจึงรีบเข้าห้องมาแต่สรุปเป็นว่าอยู่ดีๆ แจนรี่ก็หยุดหายใจจนเสียชีวิต ทั้ง 3 คน ต่างมองหน้ากันและคิดว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น และมีเงินกองอยู่กองนึงอยู่ข้างๆร่างที่ไร้วิญญาณของแจง  
                                                จบ ….บทที่จะมาใน เร็วๆนี้
     

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×